Geograficznie parafia Świętej Rodziny i św. Maksymiliana Kolbe leży na terenie dwóch dzielnic Katowic: Brynowa i Starej Ligoty.
Od wielu lat ludzie, którzy mieszkali na tym terenie, najpierw na Mszę św. i nabożeństwa chodzili do kościoła OO. Franciszkanów w Panewnikach. Potem, kiedy powstała parafia Najświętszych Imion Jezusa i Maryi mieszkańcy Brynowa zostali włączeni do tej nowej wspólnoty. Na terenie Starej Ligoty posługę duszpasterską wciąż pełnili OO. Franciszkanie z Panewnik. Sporadycznie odprawiali Msze i nabożeństwa przy Maryjnej kapliczce na ul. Wozaków. Wokół kapliczki wybudowano wiatę i miejsce to poświecono bł. Maksymilianowi. Proboszcz parafii franciszkańskiej, O. Justyn Widuch, już wtedy myślał o powstaniu na tym terenie nowej parafii.
Z końcem marca 1982 roku proboszcz brynowski, ks. dziekan Adolf Kocurek wraz ze swoim wikariuszem Ks. Józefem Nowaczykiem zostali wezwani do ks. Biskupa Ordynariusza Herberta Bednorza, który wręczył im pozwolenie na budowę nowego kościoła w rejonie osiedla Rolna - Wodospady, które stanowi dzisiejszy obszar parafii.
Ks. Józef Nowaczyk został, dekretem z dnia 1 kwietnia mianowany budowniczym i organizatorem nowej parafii. Po zastanowieniu jako patronów parafii wybrał Świętą Rodzinę i bł. Ojca Maksymiliana Kolbe, a na lokalizację kościoła wybrano teren między ulicami: Jaracza, Zapolskiej, Staffa i Wasilewskiej (dzisiaj Kossak-Szczuckiej). W budynku gospodarczym byłych właścicieli działki - starej stodole, urządzono pierwszą tymczasową kaplicę, gdzie 9 maja 1982 r. o godz. 12:00 ks. Józef Nowaczyk odprawił pierwszą Mszę św. na terenie nowej parafii.
W Uroczystość Bożego Ciała, 10 czerwca 1982 r., procesję, która rozpoczęła się od kościoła parafialnego w Brynowie, prowadził ks. Adolf Kocurek. Przy ulicy Rolnej był trzeci ołtarz i od tego miejsca do nowego, tymczasowego kościoła procesję poprowadził budowniczy ks. Józef Nowaczyk. Tym samym Najświętszy Sakrament został przeniesiony z kościoła Najświętszych Imion Jezusa i Maryi w Brynowie na nowe miejsce kultu, do kaplicy Świętej Rodziny na terenie nowopowstającej parafii. Zaczęło się rozwijać duszpasterstwo w nowej parafii. Do pomocy księdzu budowniczemu został posłany pierwszy wikary, ks. Jacek Nowak. Pierwsze lekcje religii odbywały się w zaadaptowanym budynku mieszkalnym byłych właścicieli terenu, na którym stanął potem kościół.
10 października 1982 r. w Rzymie odbyła się uroczystość kanonizacji bł. Maksymiliana Kolbego. Na tę uroczystość udała się kilkunastoosobowa grupa parafian wraz z ks. Józefem Nowaczykiem. Następnego dnia po kanonizacji w auli Pawła VI miała miejsce specjalna audiencja dla Polaków, na której papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny naszego kościoła.
Dnia 17 października 1982 r. ks. biskup Herbert Bednorz wydał dekret erygujący nową parafię pod wezwaniem Świętej Rodziny i Bł. Ojca Maksymiliana, a 30 października 1982 r. ks. Józef Nowaczyk został dekretem ks. biskupa ordynariusza mianowany Proboszczem nowej parafii.
Rozpoczęły się niełatwe prace organizacyjne: "wiercenia geologiczne, ekspertyzy, - jak pisze ks. Nowaczyk - utarczki z geodetami, przeklasyfikowanie gruntów, uzbrojenie terenu, czyli energia zasilająca plac budowy, kanalizacja, woda, gaz", wszystkie ustalenia budowlane, zatwierdzenia, wybór projektantów, projekt kościoła i domu parafialnego z plebanią. Autorami projektu zostali: architekt - dr inż. Zbigniew Weber i konstruktor - mgr inż. Tadeusz Szczęsny.
W tym trudnym dla Kościoła czasie zaczęto organizować i gromadzić materiały budowlane. Po otrzymaniu potrzebnych pozwoleń w maju 1984 r. na teren budowy wjechał ciężki sprzęt budowlany, rozpoczęto wykopy pod kompleks domu parafialnego i probostwa. Inspektorem nadzoru budowlanego został nasz parafianin, inż. Józef Musialik, a kierownikiem budowy inż. Adam Krupka. Dzięki zaangażowaniu i pomocy wielu parafian w grudniu tego roku stanął dom parafialny, w którym 20 grudnia ks. bp Ordynariusz Herbert Bednorz poświęcił tymczasową kaplicę. Po dalszych pracach budowlanych, latem 1985 roku, księża wprowadzili się do surowego budynku nowego probostwa. "W dalszym ciągu jednak trwały prace przy budynku kaplicy dziennych nabożeństw i probostwa".
W 1987 roku rozpoczęto budowę Kościoła parafialnego. Dzięki ofiarności i zaangażowaniu wielu parafian prace ciągle posuwały się do przodu. Z dnia na dzień, z roku na rok rosła nasza parafialna świątynia. Cały czas, obok postępujących prac budowlanych, sprawowano w parafii posługę duszpasterską. 3 Maja 1991 r. ks. Józef Nowaczyk odprawił Mszę św. pod gołym niebem, w murach budującego się kościoła, w ramach "Dnia otwartej budowy". A prace nadal trwały i ludzie mogli zobaczyć postępy w budowie.
29 Października 1992 r. Abp Damian Zimoń wmurował kamień węgielny w mury świątyni, gotowej w stanie surowym. Za zgodą Metropolity Katowickiego w nowej - chociaż jeszcze nie ukończonej, jeszcze nie poświęconej - świątyni, dnia 25 grudnia 1992 r. Ks. Józef Nowaczyk odprawił "Pasterkę" - Uroczystą Mszę św. pasterską.
"I tak zaczął się ostatni etap budowania. - pisze w swoich wspomnieniach ks. kanonik Józef Nowaczyk. - Komisja do spraw sztuki sakralnej zatwierdziła projekt wystroju wnętrza autorstwa architekta inż. Karola Gierlotki i witraże według projektu artysty plastyka Wiktora Ostrzołka". "Zaczyna się rozbiórka "stodoły" (pierwszej kaplicy) gromadzenie materiałów budowlano-wykończeniowych, budowa zakrystii i kończenie tego wszystkiego, co widać wewnątrz i na zewnątrz." Później pojawiały się też inne elementy wystroju wnętrza - obrazy i rzeźby. Rzeźby w naszym kościele (Święta Rodzina i stacje Drogi Krzyżowej) wykonał artysta rzeźbiarz Andrzej Borgieł z Czechowic-Dziedzic. Cztery obrazy malowane na desce (Matki Boskiej Częstochowskiej, Bożego Miłosierdzia, Św. Barbary oraz Św. Jadwigi Śląskiej) zostały wykonane przez artystę malarza Leopolda Kubicę z Krakowa.
Do uroczystości konsekracji kościoła parafia przygotowała się bezpośrednio przez Misje Święte głoszone przez OO. Franciszkanów z Góry św. Anny, pt. "Kościele parafialny uświęcaj rodziny".
9 października 1993 r. o godz. 16:00 ks. Arcybiskup Damian Zimoń odprawił uroczystą Mszą św., w czasie której konsekrował nasz nowy kościół parafialny.
13 października 2003 r. Metropolita Katowicki abp Damian Zimoń poświęcił w naszej świątyni nowe organy. 37-mio głosowy instrument zaprojektował specjalnie dla naszego kościoła prof. Julian Gembalski, a wykonała go firma "Kamińscy" z Warszawy. Tym samym zakończył się ostatni etap wyposażania kościoła.
Od 2 sierpnia 2009 r. obowiązki proboszcza pełni ks. Stanisław Łapok, poprzednik, ks. kanonik Józef Nowaczyk, pierwszy proboszcz parafii i budowniczy kościoła przeszedł na emeryturę i mieszka na naszym probostwie.
Na przestrzeni 30 lat istnienia parafii niejednokrotnie odwiedzali nas katowiccy biskupi, nie tylko w ramach wizytacji kanonicznych, ale także z racji odpustów czy ważnych rocznic parafialnych.
Przez te 30 lat z naszej parafii wyszło 14 kapłanów, 8 diecezjalnych i 6 zakonników, pierwszym, w 1987 r., był ks. Andrzej Zelek, który w przyszłą niedzielę wygłosi do nas Słowo Boże. Głos Bożego powołania usłyszało także 5 dziewcząt z naszej parafii wstępując do zakonów czy świeckich instytutów życia konsekrowanego. Do dziś pracowało w duszpasterstwie naszej parafii 32 kapłanów prowadząc siebie i wiernych do zbawienia.
W tych latach przeżywaliśmy także wiele doniosłych wydarzeń kulturalnych. Gościliśmy znanych i wybitnych artystów, orkiestry symfoniczne, chóry, solistów, zespoły kameralne, mistrzów muzyki organowej. Między innymi zabrzmiały w naszym kościele "Nieszpory Ludźmierskie", zagrano wiele prawykonań dzieł symfonicznych (np. Wojciecha Kilara), śpiewały zespoły takie jak: "Mazowsze", "Poznańskie Słowiki" czy "Śląsk".
Chciałoby się powiedzieć "30 lat minęło jak jeden dzień", każdy z tych dni to nasza droga do zbawienia, realizowana przez każdego z nas indywidualnie, ale w tej wspólnocie. Dziękujmy Bogu za każdy ten dzień uczestnicząc w przyszłą niedzielę, nasz parafialny Kiermasz, świętując 30-to lecie naszej parafii i radośnie śpiewając Bogu dziękczynne "Te Deum laudamus..."