procesja komunijna - zasady ogólne
Procesja jest znakiem liturgicznym, doskonale obrazującym kondycję człowieka, jaką jest nieustanne bycie w drodze. Przez całe życie bowiem zmierzamy na spotkanie z Panem, a liturgia jest zapowiedzią i obrazem tego ostatecznego spotkania z Nim przy wypełnieniu się czasów.
Procesja nie jest bezładnym kręceniem się w kółko - ma określony początek i bardzo konkretny cel. Widać to wyraźnie w procesji komunijnej: idziemy, wyrażając to ruchem, postawą, aktywnością ciała, na realne, pełne spotkanie z Panem, przychodzącym pod postaciami Eucharystycznymi. Jednocześnie idziemy w niej razem - jako jedna rodzina dzieci Bożych, powołanych do jedności i braterskiej miłości.
Niezależnie zatem od preferowanego sposobu przyjmowania Komunii - czy to na stojąco, czy na klęcząco, na rękę czy do ust (wszystkie te formy są akceptowane, a bliższym omówieniem każdej z nich będziemy się zajmować w kolejnych odcinkach szkoły liturgicznej) - Kościół w swoich dokumentach liturgicznych zaleca procesyjne
do niej podchodzenie. Procesji ma towarzyszyć śpiew, wyrażający duchową jedność i radość oraz podkreślający jej wspólnotowy charakter.
Procesja komunijna jest więc naszą odpowiedzią na rozbrzmiewające w liturgii wezwanie: Idźmy z radością na spotkanie Pana!
"Patrzę na twarze idących przez kościół. Nie widzę w nich ani ulgi, ani radości. Nie schodzą z nich zmarszczki codziennych trosk, tych osobliwych darów, które ludzie przynoszą do świątyni, z którymi idą w kierunku ołtarza. Każdy niesie osobno swoje zmartwienia. Tylko po nielicznych widać, że pogrążeni są w cichej modlitwie. Ale i oni przeważnie nie zwracają uwagi na tych, co przed nimi, ani na tych, którzy idą z tyłu, ani też na tych, co zostali w ławkach. Maszerują razem, ale pozostają samotni w swoich cichych wołaniach do Boga.
Jak wytłumaczyć tym wiernym, że nie stoją w żadnej kolejce? Jak pokazać, że wchodząc w przestrzeń kościoła, pozostawiają za jego drzwiami prawa rynku i socjologii, którymi rządzi się codzienne życie? Tutaj nic nie dzieje się przypadkiem, wszystko podporządkowane jest jednemu celowi. Tu nie działają zasady subtelnej gry między podażą a popytem. Darów, po które idziemy, nie powinno zabraknąć - tak jak nie powinno zabraknąć czasu na ich rozdawanie. Droga zaś, którą przebywamy, by przyjąć sakrament, kilkanaście metrów kościelnej posadzki, nie jest zwykłym pasażem handlowym. Na spotkanie z Chrystusem idziemy w procesji. Tego też od niepamiętnych czasów uczy nas Kościół."
PROCESJA KOMUNIJNA - ZASADY OGÓLNE
- Utworzymy tyle procesji ilu jest kapłanów lub szafarzy rozdających komunię.
- Wychodzimy z ławek powoli od PRZODU. Osoby z dalszych ławek modlą się i cierpliwie czekają. Nie śpieszymy się.
- Idziemy powoli, ze złożonymi rękami, jeden za drugim.
- Komunię przyjmujemy na stojąco.
- Osoby, które mogą, przyklękają na jedno kolano ale zawsze za osobą która przyjmuje komunię św.
- Odchodzimy na bok tak by bezkolizyjnie wrócić do swojej ławki.
- Wracając do ławki nie zajmujemy miejsca z samego brzegu ale takie by następne osoby nie musiały się przepychać.
- Osoby, które nie przystępują do komunii prosimy by się przesunęły do środka ławki.
PROSIMY PARAFIAN O PRZESTRZEGANIE TYCH ZASAD I DZIĘKUJEMY ZA ZROZUMIENIE!!!
